Β΄ Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική

Ένα από σημαντικότερα καθήκοντα των μελών ΔΕΠ των Πανεπιστημίων είναι η διδασκαλία, δηλαδή η μετάδοση των ήδη υπαρχουσών γνώσεων στη νέα γενιά φοιτητών, αλλά και του τρόπου αναζήτησης της νέας γνώσης σε ένα κόσμο που αλλάζει με μεγάλη ταχύτητα. Ο ρόλος του δασκάλου είναι, φυσικά, τεράστιος και πολύ σημαντικός από τη μικρή ηλικία ενός παιδιού, γιατί πέρα από τη μετάδοση γνώσεων ο δάσκαλος συμβάλλει στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του ανθρώπου.

Σαν τον ποιητή είναι και ο δάσκαλος. Εμπνέεται από τα νιάτα και απογειώνεται παίρνοντάς τα και αυτά στα δικά του φτερά. Και ούτε έχει τέρμα αυτό το φτερούγισμα, έχει ωστόσο έναν μοναδικό ουρανό που τον ιχνογραφούν μαζί, με το ίδιο κονδύλι δάσκαλος και μαθητές, χωρίς καλά-καλά να το καταλαβαίνουν.

Ο μεγαλύτερος Ευρωπαίος φιλόλογος του 20ου αιώνα, ο Γιάννης Κακριδής, Καθηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου μας, σε ένα μνημειώδη λόγο του, σκιαγράφησε το χαρακτήρα του δασκάλου. Ο δικός μου δάσκαλος, ο άνθρωπος που σημάδεψε τη ζωή μου στο Πειραματικό Σχολείο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ο Χρίστος Τσολάκης, τον ονόμασε «Ύμνο του δασκάλου και του μαθητή»:

«Να σε βρει, λέει ο Κακριδής, ύστερα από χρόνια πολλά, σε μια άλλη πολιτεία ένας άνδρας άγνωστός σου, να σε κοιτάξει ένα λεπτό καλά, να σε πλησιάσει έπειτα και να σου φανερώσει πως ήταν μαθητής σου κάποτε, να θυμηθείτε μαζί τα παλιά, να κουβεντιάσετε ώρα πολλή και μια στιγμή να σου πει: μου είχες δώσει γνώσεις πολλές, όμως αυτές θα μπορούσα να τις βρω και σε βιβλία πολύ σοφότερά σου. Αυτό που με κάνει να μη σε ξεχνώ είναι κάτι άλλο. Είναι η πίστη και η αγάπη στον άνθρωπο που κατόρθωσες να στηρίξεις μέσα μου. Είναι αλήθεια πως πολλές φορές βρέθηκα αδύναμος και τον άνθρωπο αυτόν τον ανώτερο τον επρόδωκα ο ίδιος εγώ. Πολλές φορές είδα να τον προδίδουν και οι άλλοι γύρω μου. Υπόφερα και τις δύο φορές, περισσότερο όταν τον είχα προδώσει εγώ. Και συγχώρησα πολύ δύσκολα τον εαυτό μου, ενώ εύκολα συγχώρεσα τους άλλους. Πάντα ζήτησα να συμμορφώσω δάσκαλε τη ζωή μου όχι με το τι γίνεται στον κόσμο, αλλά με το τι πρέπει να γίνεται και ακόμη γύρεψα πάντα να ιδώ στο διπλανό μου το καλό που έκρυβε η ψυχή του και τον αγώνα του να νικήσει τον πειρασμό του κακού. Και αν καμιά φορά, η δοκιμασία της ζωής ήταν μεγάλη και ο πειρασμός του κακού πολύ δυνατός, με κράτησε η σκέψη πως αν άφηνα να παρασυρθώ, δεν θα είχα πια το δικαίωμα να σφίξω το χέρι του παλιού μου δασκάλου, κοιτάζοντάς τον στα μάτια, όπως τώρα».  

Εκφράζω την επιθυμία και την ευχή, οι νέοι γιατροί, αλλά και όλοι οι νέοι, να γίνουν τα χελιδόνια μιας καινούριας άνοιξης που θα βγάλει τον άνθρωπο από τη βαρυχειμωνιά που ζει σήμερα. Διότι, όπως είπε ένας άλλος μεγάλος δάσκαλος, οι λαοί πορεύονται το δρόμο της προκοπής και η ανθρωπότητα ολοκληρώνει τον καθολικό της προορισμό, όταν στην ατέρμονη λαμπαδηφορία των γενεών η φλόγα της δάδας στο κάθε νεότερο χέρι φουντώνει όλο και πιο πολύ.

 

Αστέριος Καραγιάννης

Καθηγητής Παθολογίας

Διευθυντής Β΄ Προπαιδευτικής Παθολογικής Κλινικής

Πρόεδρος Τμήματος Ιατρικής ΑΠΘ

Σεπτέμβριος 2019

 

Χαιρετισμός του Αστέριου Καραγιάννη το έτος 2018
Χαιρετισμός του Αστέριου Καραγιάννη το έτος 2017
Χαιρετισμός του Αστέριου Καραγιάννη το έτος 2016
Χαιρετισμός του Αστέριου Καραγιάννη το έτος 2015
Χαιρετισμός του Αστέριου Καραγιάννη το έτος 2014
Χαιρετισμός του Αστέριου Καραγιάννη το έτος 2013
Χαιρετισμός του Αστέριου Καραγιάννη το έτος 2012
Χαιρετισμός του Αστέριου Καραγιάννη το έτος 2011

 

Επικοινωνία

Τμήμα Ιατρικής, Πανεπιστημιούπολη ΑΠΘ, T.K. 54124, Θεσσαλονίκη
 

Συνδεθείτε

Το τμήμα Ιατρικής στα κοινωνικά δίκτυα.
Ακολουθήστε μας ή συνδεθείτε μαζί μας.