Εισαγωγή: Η δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε ζυμώσιμους ολιγοσακχαρίτες, δισακχαρίτες, μονοσακχαρίτες και πολυόλες (FODMAPs: Fermentable Oligosaccharides, Disaccharides, Monosaccharides, and Polyols) έχει πρόσφατα μελετηθεί ως συμπληρωματική θεραπεία σε ασθενείς με ιδιοπαθείς φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου (ΙΦΝΕ).

Μέθοδοι: Στην παρούσα συστηματική ανασκόπηση πραγματοποιήθηκε αναζήτηση της βιβλιογραφίας στις βιβλιογραφικές βάσεις PubMed, CENTRAL, Scopus και ClinicalTrials.gov με σκοπό την εύρεση τυχαιοποιημένων κλινικών δοκιμών (ΤΚΔ) σε ασθενείς με ΙΦΝΕ και λειτουργικές γαστρεντερικές διαταραχές στους οποίους χορηγήθηκαν δίαιτες χαμηλές σε FODMAPs. Οι εκβάσεις που μελετήθηκαν περιέλαβαν την ποιότητα ζωής, αναλύσεις του εντερικού μικροβιώματος, δείκτες σχετικούς με τη συμπτωματολογία της νόσου, τη φλεγμονή, του ανοσοποιητικού συστήματος και μετρήσεις της διατροφικής πρόσληψης. Επιπλέον, ακολούθησε αξιολόγηση του κινδύνου για συστηματικά σφάλματα με το εργαλείο της Cochrane RoB 2.0.

Αποτελέσματα: Συνολικά μόνο 4 ΤΚΔ πληρούσαν τα κριτήρια εισόδου στη μελέτη. Με βάση το εργαλείο RoB 2.0 μόνο μία ΤΚΔ αξιολογήθηκε ότι έχει χαμηλό συνολικό κίνδυνο για συστηματικά σφάλματα, ενώ τρεις ΤΚΔ αξιολογήθηκαν ότι έχουν ορισμένους προβληματισμούς στο συνολικό κίνδυνο για συστηματικά σφάλματα. Επιπλέον, το μέγεθος των δειγμάτων κυμάνθηκε από 9 έως 89 συμμετέχοντες και οι παρεμβάσεις διήρκησαν από 21 ημέρες έως έξι εβδομάδες. Στις ομάδες σύγκρισης χορηγήθηκαν ‘τυπικές’ δίαιτες. Σε δύο ΤΚΔ βρέθηκε βελτίωση στην ποιότητα ζωής. Συνολικά, τα επίπεδα καλπροτεκτίνης κοπράνων και της C-αντιδρώσας πρωτεΐνης δε διέφεραν σημαντικά μεταξύ των συγκρινόμενων ομάδων, ενώ μόνο ο αριθμός των α4β7+ Vδ2 Τ-κυττάρων βρέθηκε μειωμένος στην παρεμβατική ομάδα. Επιπρόσθετα, δύο ΤΚΔ βρήκαν μείωση του κοιλιακού άλγους, ενώ τόσο η διάρκεια του πόνου όσο και του αισθήματος μετεωρισμού εμφάνισαν αντιφατικά αποτελέσματα. Σε μία ΤΚΔ βρέθηκε μειωμένη ενεργειακή πρόσληψη. Τέλος, δε βρέθηκαν διαφορές στη συνολική αφθονία του μικροβιώματος.

Συμπεράσματα: Οι μελέτες είχαν αντιφατικά αποτελέσματα ως προς την αποτελεσματικότητα της δίαιτας χαμηλής σε FODMAPs σε ασθενείς με ΙΦΝΕ, όπως επίσης και σημαντική ετερογένεια στη μεθοδολογία τους.